Τηλ. παραγγελίες: 2106426393
Κομνηνών 24 & Ζωοδόχου Πηγής 130, 11472 Αθήνα
Βλέπετε 17–32 από 99 αποτελέσματα
Για τις ανάγκες της διδακτορικής του διατριβής σχετικά με το τι σημαίνει να ζεις στην ύπαιθρο τον 21ο αιώνα, ο φοιτητής Εθνολογίας Νταβίντ Μαζόν εγκαταλείπει το Παρίσι και μετακομίζει σε ένα λιτό χωριό της γαλλικής επαρχίας. Για να βυθιστεί καλύτερα στο πνεύμα του τόπου, ο Νταβίντ γίνεται συχνός επισκέπτης του Καφέ των Ψαράδων και του πληθωρικού δημάρχου Μαρσιάλ, ο οποίος ως ο ιδιοκτήτης του τοπικού γραφείου κηδειών είναι ο αμφιτρύωνας του ετήσιου Συμποσίου της Συντεχνίας των Νεκροθαφτών, μιας γιγαντιαίας τριήμερης γιορτής κατά τη διάρκεια της οποίας ο Θάνατος δίνει μια ανάπαυλα ώστε οι νεκροθάφτες —και οι αναγνώστες— να διασκεδάσουν χωρίς ενδοιασμούς.
Η Ανίς Κολτζ, «μεγάλη Κυρία της λουξεµβουργιανής λογοτεχνίας», όπως συχνά την αποκαλούν, διατρανώνει μέσα από την ποιητική διαδρομή της, η οποία καλύπτει επτά ολόκληρες δεκαετίες, την πίστη της στην οικουμενική διάσταση της ποίησης και της ανθρώπινης συνθήκης. Οι αναγνώστες έχουν την ευκαιρία να γνωρίσουν, μέσα από την παρούσα ανθολόγηση, μια σπουδαία ποιήτρια που μεταφράζεται για πρώτη φορά στη γλώσσα μας και ένα έργο που εκπέμπει ανόθευτη ομορφιά.
Ο Σίμιον Μπράουν είναι ένας Αφροαμερικανός δημοσιογράφος που μετακομίζει στο Παρίσι μετά από μια βίαιη συνάντηση με λευκούς ναυτικούς. Στο Παρίσι, γνωρίζει νέους φίλους και ερωτεύεται μια Πολωνή ηθοποιό που επέζησε από στρατόπεδο συγκέντρωσης. Ωστόσο, συνειδητοποιεί ότι το Παρίσι δεν είναι μια φυλετική ουτοπία καθώς γίνεται μάρτυρας της καταπίεσης των Αλγερινών από τη γαλλική κυβέρνηση. Μέσω της φιλίας του με τον Αμέντ, έναν Αλγερινό ριζοσπάστη, ο Σίμιον αναγκάζεται να σκεφτεί πού βρίσκεται η πίστη του.
Μια στοχαστική περιπέτεια σπασμένη σε αυτοδύναμες παρατηρήσεις πάνω στην επιδραστικότητα του κυρίαρχου social medium της καθημερινότητάς μας. Ο αναγνώστης ξεκουράζεται πάνω από τους (επινοημένους) τύμβους ανθρώπων που πέρασαν από τη ζωή και τους άδραξε το ψηφιακό νεκροταφείο. Δώδεκα συν ένα επιγράμματα παρεμβάλλονται στην αφήγηση και παρουσιάζουν στον διαβάτη της ανάγνωσης τις αντίστοιχες φανταστικές προσωπικότητες που, αν και πέθαναν, συνεχίζουν να ζουν.
Η συλλογή Ο θρίαμβος του Αχιλλέα, γραμμένη το 1985, της βραβευμένης με Νόμπελ ποιήτριας είναι ίσως η πλέον ερωτική της πλούσιας συγκομιδής της. Είτε μιλάει σε ένα χαμένο εραστή είτε στο νεκρό πατέρα, είναι η ίδια η απώλεια που δίνει την αφορμή για το ποίημα.
Εξετάζοντας μερικές από τις πιο σκοτεινές στιγμές της πρόσφατης ιστορίας της Αμερικής και της προσωπικής του εμπειρίας, ο Σνάιντερ εξηγεί πώς μπορεί να ανασταλεί ο εκπεσμός της υγείας σε ένα σύστημα που αποσκοπεί αποκλειστικά στο κέρδος και να ανακτήσει το ανθρωποκεντρικό του περιεχόμενο. Η υγεία είναι ζήτημα δημοκρατίας, υπογραμμίζει ο συγγραφέας. Μόνο αν κατοχυρώσουμε την υγειονομική περίθαλψη ως ανθρώπινο δικαίωμα, ανυψώνοντας το κύρος των γιατρών και αναγνωρίζοντας την ιατρική γνώση ως καθοδηγητική αρχή, μπορούμε να δημιουργήσουμε μια ελεύθερη και πραγματικά δημοκρατική κοινωνία.
Ένα μυθιστόρημα για τους ανθρώπινους δεσμούς και για το νόημα της ελευθερίας, για τη δύναμη της φιλίας και της ερωτικής επιθυμίας, για τον ίλιγγο μπροστά στο πλήθος των ζωών που μπορεί να ζήσει κανείς. Παρακολουθεί ένα περίπλοκο μοτίβο από γραμμές ζωής που ξετυλίγονται και μπερδεύονται και κάποτε σπάνε και λύνονται αφήνοντας τον άνθρωπο μόνο, να διανύσει τις μεγάλες αποστάσεις που λαχταρά.
Ένας στοχασμός για την απώλεια και τη θλίψη, αλλά και για το τι μας επιφυλάσσει το μέλλον. Ένας οδικός χάρτης με βάση τον οποίο μπορούμε να ξεδιπλώσουμε και να αναδιαμορφώσουμε τη ζωή μας. Τα ποιήματα της συλλογής αυτής διαθέτουν τη στοχαστική δύναμη και τη λυρική χάρη των χαϊκού.
Ένα λογοτεχνικό φυτολόγιο του τέλους. Μια διασκεδαστική γεμάτη απορίες «θανατολόγηση». Ένα γλωσσικό εκθετήριο γεμάτο διαφορετικά πορτρέτα του ίδιου προσώπου.
Σύντομα κείμενα για την ποίηση, για ό,τι περιέχει και ό,τι την περιέχει. Εν ολίγοις η σκέψη είναι ποιητική, κατασκευάζει ενώ ξετυλίγεται. Και είναι όπως η στάση ενός πελαργού: η οριζόντια όταν πετάει με απλωμένες τις φτερούγες και βολιδοσκοπεί αλλά και η κάθετη όσο στοχάζεται εν ακινησία έχοντας πάντα ένα βλέμμα για τον ορίζοντα.
Ένα προσωπικό εικαστικό ημερολόγιο µε ποιητικό αίτιο την ταξιδιωτική εμπειρία του καλλιτέχνη στην Ιαπωνία, βασισμένο σ’ αυτήν και ταυτόχρονα απομακρυνόμενο απ’ αυτή για να επεκτείνει τις διαστάσεις του πραγματικού και του ορατού.
Στο δεύτερο μέρος της τολμηρής, βλάσφημης τριλογίας της Βιρτζινί Ντεπάντ συναντάμε, γύρω από τον άστεγο, πλέον, κεντρικό ήρωα, μια πλειάδα χαρακτήρων που συνιστούν το πολύχρωμο μωσαϊκό του παρισινού περιθωρίου.
Ο νόμος για το διαχωρισμό των Εκκλησιών και του κράτους, που δημοσιεύθηκε στις 9 Δεκεμβρίου 1905, αποτελεί το αποκορύφωμα μιας μακράς διαδικασίας εκκοσμίκευσηςπου ξεκίνησε από τη Γαλλική Επανάσταση. Διακηρύσσει την ελευθερία της συνείδησης, εγγυάται την ελεύθερη άσκηση της κάθε λατρείας και θεσπίζει ένα νέο καθεστώς (πολιτικό, νομικό, και νομικό) για τη λατρεία.
Δύο δίδυμοι, ο Ζαν και ο Πωλ, σχηματίζουν ένα αδελφικό ζευγάρι τόσο ενωμένο που οι άλλοι το ονομάζουν Ζαν Πωλ. Αλλά ο Ζαν θέλει να σπάσει αυτή την αλυσίδα και δοκιμάζει να παντρευτεί. Ο Πωλ κατορθώνει να ακυρώσει αυτό το σχέδιο. Μέσα από τις πολλαπλές περιπέτειες και τα πολυάριθμα πρόσωπα το μυθιστόρημα σκιαγραφεί το μεγάλο θέμα του ανθρώπινου ζευγαριού.
Η συλλογή διηγημάτων Οδηγίες για οικιακές βοηθούς (πρώτη έκδοση στα ελληνικά 2018) σύστησε στο διεθνές κοινό, δέκα χρόνια μετά τον θάνατό της, μια σπουδαία συγγραφέα που είχε αδίκως περιπέσει στη λήθη. Το «Βράδυ στον Παράδεισο», η δεύτερη συλλογή της Λουσία Μπερλίν, επιβεβαιώνει τη θέση της στο πάνθεον των αμερικανικών γραμμάτων, ισάξια ενός Ρέιμοντ Κάρβερ και μιας Άλις Μονρό.
Νέα έκδοση ενός πρωτοποριακού βιβλίου κόμικς (1978) του Κυριάκου Ρόκου για τη χούντα των συνταγματαρχών, μια έκφραση ειρωνείας και καταγγελίας σε μια ψυχεδελική σύνθεση.
