Τηλ. παραγγελίες: 2106426393
Κομνηνών 24 & Ζωοδόχου Πηγής 130, 11472 Αθήνα
Βλέπετε 33–48 από 99 αποτελέσματα
Η Λουίζ Γκλικ μεταφέρει με ενάργεια την οξύτητα του οράματός της σε μια εξαιρετική ποιητική σύνθεση για τον καιρό της ανθοφορίας αλλά και του μαρασμού, που αποτυπώνει αριστοτεχνικά την τραγική ομορφιά της ζωής, σε όλες τις μορφές της.
Το ίχνος της απώλειας, της αντοχής και της εγκαρτέρισης σφραγίζουν τα ποιήματα της Μαριαλένας Σπυροπούλου. Η ποιήτρια αποτυπώνει με σπαρακτική ειλικρίνεια το γυναικείο βίωμα, μετουσιώνει τα «θέλω του κόσμου» σε ποιητική τροφή, σε σάρκα της γλώσσας.
Το «Ανάπτυγμα βατράχου» καταγράφει την απρόοπτη αλλά εντελώς πιθανή συνάντηση δύο θαλασσών, του Βόρειου Παγωμένου Ωκεανού με τα νερά της Μεσογείου, και των ανθρώπων τους. Ο ελεύθερος συνειρμός μοχλεύεται από την αναγνωστική ανεξιθρησκεία της συγγραφέως και το χιούμορ διαπερνά ένα έργο που, πάνω απ’ όλα, είναι ένα πανηγύρι της γλώσσας.
Στο άμεσο, απλό, συγκινημένο και συγκινητικό βιβλίο του Ντε Μουλέν μια οικογένεια που πενθεί τον θάνατο του γατούλη της ανακαλύπτει, πέρα από τη θλίψη, τα ανεκτίμητα μαθήματα που πήρε από τη συμβίωση με το γοητευτικό αυτό ζώο.
Η Λίζι Μπένσον είναι η καταθλιπτική, άμεσα συμπαθής αφηγήτρια μας, η οποία προσπαθεί να διατηρήσει τη ζωή που ζει με τον σύζυγο και τον μικρό της γιο στο Μπρούκλιν, ενώ παράλληλα παλεύει με τις αποκαλυπτικές ανησυχίες του 21ου αιώνα.
Εργάζεται σε μια βιβλιοθήκη, λειτουργεί ως ανεπίσημη ψυχολόγος για τον αδελφό της, έναν απεξαρτημένο χρήστη, και απαντά στα γράμματα που στέλνονται στο podcast του μέντορά της, Hell and High Water, το οποίο ακούν αριστεροί που ανησυχούν για την κλιματική κρίση και δεξιοί που έχουν αναστατωθεί από την παρακμή του δυτικού πολιτισμού.
Ο πρώην αστυνομικός επιθεωρητής Μακάνα, εξόριστος από την πατρίδα του το Σουδάν, ζει σε μια ξεχαρβαλωμένη φελούκα του Νείλου, στο Κάιρο, βγάζοντας με κόπο τα προς το ζην ως ιδιωτικός ερευνητής. Όταν τον προσλαμβάνει ο διαβόητος και πανίσχυρος Σάαντ Χάναφι, βρίσκεται απότομα σ’ έναν επικίνδυνο και αστραφτερό κόσμο.
Το 1943, αυτοεξόριστος στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο Τόμας Μαν δημοσιεύει τη νουβέλα Ο Νόμος, επικεντρωμένη στην προσωπικότητα του Μωυσή. Με αφορμή αυτό το έργο ο Jean-Michel Rey προσεγγίζει τη συνεισφορά του Ιουδαϊσμού στον Γερμανικό πολιτισμό, δίνοντας έμφαση στις συνέπειες που είχαν και στο πεδίο της κουλτούρας οι διώξεις κατά των Εβραίων από το ναζιστικό καθεστώς.
Το λεύκωμα “Stefanos Rokos: Nick Cave & The Bad Seeds’ No More Shall We Part, 14 paintings 17 years later” κυκλοφορεί σε πολυτελή έκδοση και περιλαμβάνει μεταξύ άλλων φωτογραφίες των έργων, στίχους των τραγουδιών, εισαγωγικό σημείωμα του Nick Cave και κείμενο του Jim Sclavunos.
Η ακρίβεια της γλώσσας, του τόνου και της φόρμας είναι παντού εδώ, και καθώς η “νύχτα” καλεί τη θνησιμότητα, αλλά και το όραμα, και τελικά μια ριζοσπαστική αστάθεια στο όνειρο-συμβολή των νυχτερινών σχέσεων, η Louise Glück φτάνει σε μια αριστοτεχνία που επιτρέπει το αντίθετο: ” Το χάος ήταν αυτό που είδα. ”
ΒΡΑΒΕΙΟ ΝΟΜΠΕΛ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ. 2014 National Book Award for Poetry.
Μια ιστορία για το πόσο μπορεί να καθορίσει η ζωή του σώματός μας τις επιλογές, τη δημιουργικότητα, τον ερωτισμό μας. Μια ιστορία για την αδυναμία του πνεύματος μπροστά στο κάλλος της ανθρώπινης μορφής. Μια ιστορία για την πληγή της ανεπίδοτης αγάπης, για το χάσμα που ανοίγει ο ερωτικός σεισμός, αλλά και για τη μετουσίωση της οδύνης στα άνθη που θα το γεμίσουν.
Ο Γάλλος περιηγητής Castellan σε επιστολή του 1820 καταγράφει τη γοητευτική ιστορία της Μελίκα, την οποία διηγήθηκε στους Γάλλους ταξιδιώτες ένας Έλληνας περιπλανώμενος ραψωδός: πειρατεία, έρωτας, πόλεμος, φθόνος, προδοσία, θρίαμβος της αληθινής αγάπης, αλλά και μια ρεαλιστική απεικόνιση της προεπαναστατικής εικόνας του ελλαδικού χώρου.
Περιπλανώμενος Ιουδαίος, άτακτο αγόρι παρασημοφορημένο με τον Σταυρό της Λορραίνης, αντιστασιακός, γενικός πρόξενος της Γαλλίας στο Λος Άντζελες, σαλτιμπάγκος και τυχοδιώκτης, προφήτης του Χόλιγουντ αλλά και εικονοκλάστης υπέρμαχος του Ντε Γκωλ, ο Ρομαίν Γκαρύ έζησε μια ζωή που υπόσχεται την πιο συναρπαστική αυτοβιογραφία. Αλλά το βιβλίο του δεν είναι απλώς η αποτύπωση της αξεδίψαστης αναζήτησης του συγγραφέα ολοένα μεγαλύτερων προκλήσεων. Είναι, κυρίως, ένα δοξαστικό στη μητρική αγάπη και στην διαπλαστική της δύναμη.
Στις 24 Μαρτίου 1941 το πλοίο «Capitaine-Paul-Lemerle» αποπλέει από τη Μασσαλία με προορισμό την Αμερική και πρώτο σταθμό τη Μαρτινίκα. Στο πλοίο καταφεύγουν οι απόκληροι της Γαλλίας του Βισύ: Ισπανοί δημοκρατικοί, Εβραίοι, απάτριδες. Αλλά και λόγιοι και καλλιτέχνες, όπως ο Κλωντ Λεβί-Στρως, ο Αντρέ Μπρετόν, ο Βιφρέντο Λαμ, ο Βικτόρ Σερζ, η Άννα Ζέγκερς, και άλλοι. Το βιβλίο διηγείται γλαφυρά όσα συμβαίνουν κατά τη διάρκεια του υπερατλαντικού ταξιδιού, αλλά και κατά την άφιξη και παραμονή τους στη Μαρτινίκα.
Όταν οι γονείς της Αντελαΐντ τη βρίσκουν σιωπηλή και δεν μπορούν να εξηγήσουν γιατί κλαίει, την πηγαίνουν στο αστυνομικό τμήμα και υποβάλλουν μήνυση κατά αγνώστου για σεξουαλική κακοποίηση. Είκοσι τρία χρόνια αργότερα, η Αντελαΐντ λαμβάνει ένα τηλεφώνημα από την αστυνομία ανηλίκων. Την άνοιξη του 2016, στο δικαστήριο της πόλης του Παρισιού, μαζί με άλλες 18 γυναίκες, η Αντελαΐντ αντιμετωπίζει τον βιαστή που κατέστρεψε τη ζωή της.
Στο Πεπρωμένο των Εικόνων, ο Ζακ Ρανσιέρ αναπτύσσει μια συναρπαστική νέα έννοια της εικόνας στη σύγχρονη τέχνη, δείχνοντας πως η τέχνη και η πολιτική ήταν πάντοτε συνυφασμένες μεταξύ τους. Υποστηρίζει ότι υπάρχει μια έντονη πολιτική επιλογή στην τέχνη: μπορεί είτε να ενισχύσει μια ριζοσπαστική δημοκρατία είτε να δημιουργήσει έναν νέο αντιδραστικό μυστικισμό. Για τον Ρανσιέρ δεν υπάρχει ποτέ μια καθαρή τέχνη: η αισθητική επανάσταση πρέπει πάντα να αγκαλιάζει φιλελεύθερα ιδανικά.
Διερευνώντας το δύσοσμο παρελθόν της κυβέρνησης του Βισύ, εστιάζοντας στο μετακατοχικό Παρίσι και διεισδύοντας στα άδυτα του κόσμου του θεάματος για να παρακολουθήσει τις αμφιλεγόμενες διαδρομές των πρωταγωνιστών του (ανάμεσά τους ο Ζαν Κοκτώ, ο Λουί Ζουβέ, ο Σασά Γκιτρί, η Αρλετί, ο Τίνο Ρόσι…) ο Αλεξί Ραγκουνιό, συνδυάζοντας ιστορία, μαρτυρία, στοχασμό, μυθοπλασία και θεατρική γραφή, αναρωτιέται ποια είναι τα όρια ανάμεσα στη συνεργασία με τον κατακτητή και την παθητική αποδοχή του, ποιο είναι το τίμημα της ενοχής και πόσο δίκαια αποδίδεται η τιμωρία
