Τηλ. παραγγελίες: 2106426393
Κομνηνών 24 & Ζωοδόχου Πηγής 130, 11472 Αθήνα
Βλέπετε 65–80 από 99 αποτελέσματα
Τα Τάγματα Ορεινών Μεταφορών ήταν ένας κόσμος απομονωμένος, πνιγηρός, αλλά κατά βάθος αισιόδοξος χάρη στην ορμή και τη ζωντάνια της νιότης.
Ένας ύμνος στην ελευθερία, στη φαντασία, στη διαφορά. Μια ιστορία μύησης, όπου όλα είναι αληθινά και ταυτόχρονα όλα ονειρικά.
Έξι πολύτιμες και εντυπωσιακές μινιατούρες εξαιρετικής δύναμης, γραμμένες από την ελεύθερη και πολύμορφη πένα της Λεϊλά Σλιμανί, βραβείο Goncourt 2016 για το βιβλίο της “Γλυκό τραγούδι”.
«Επτά γυναίκες. Επτά αφηγήσεις. Επτά εξομολογήσεις ζωής. Κοινός τους άξονας το πέρασμα από τη μια πατρίδα στην άλλη.
Γιατί οι χάρτες μας έχουν επάνω τον βορρά και κάτω το νότο; Τι συνέβαινε άλλες εποχές; Ποιοι, πότε, πώς και γιατί επέβαλαν τον συγκεκριμένο προσανατολισμό των χαρτών;
Μέσα από τα διηγήματά της Λουσία Μπερλίν αναδύεται ενας κόσμος σε ασταμάτητη κίνηση, οδυνηρός και συνάμα ηδονικός. Η Μπερλίν κάνει θαύματα με υλικό την ασήμαντη καθημερινότητα.
Ακριβές και λεπτοδουλεμένο σαν κόσμημα, το βιβλίο του Ενάρ είναι η προσωπογραφία ενός καλλιτέχνη της Αναγέννησης που έρχεται αντιμέτωπος με το κάλλος του μουσουλμανικού κόσμου, και ταυτόχρονα ένας συναρπαστικός στοχασμός πάνω στην πράξη της δημιουργίας.
Βαθιά ερωτευμένος με τη Χιουρρέμ Σουλτάνα –που βρέθηκε στο χαρέμι του από τη Ρουθηνία, κόρη Ορθόδοξου Γάλλου ιερέα, η οποία από σκλάβα έγινε νόμιμη και λατρεμένη σύζυγος του επιφανέστερου Σουλτάνου της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας– ο Σουλεϊμάν θα γράψει για χάρη της μερικά από τα πιο όμορφα λυρικά ποιήματα.
Ο Ντετέκτιβ Μπένι Γκρίσελ και Τα Γεράκια, η ελίτ της έρευνας ανθρωποκτονιών, πρέπει να εντοπίσουν τον πορτοφολά που θα τους οδηγήσει στην ΚΟΜΠΡΑ, πριν είναι πολύ αργά… Η σειρά «Σκοτεινό Στερέωμα» μας ταξιδεύει αυτήν τη φορά με την ΚΟΜΠΡΑ στην Νότιο Αφρική, με ένα μυθιστόρημα του μεγαλύτερου συγγραφέα αστυνομικών της χώρας, του Ντίον Μέγερ.
Γραμμένο το 1978, όταν βρισκόταν στο αποκορύφωμά του το φαινόμενο των «καμακιών», των νεαρών ανδρών που περνούσαν τα καλοκαίρια τους προσφέροντας ερωτικές υπηρεσίες στις αλλοδαπές τουρίστριες, το βιβλίο αποτυπώνει την εποχή με ευφρόσυνο χιούμορ και παιγνιώδη μελαγχολία.
Το Παιδί είναι δέκα χρονών. Το πεπρωμένο του Παιδιού είναι να σώσει την ανθρωπότητα και όλο τον πλανήτη από τους Εξωγήινους Κακούς. Όμως το παιδί είναι άρρωστο. Τόσο πολύ, που δεν του επιτρέπεται καν να βγει από το σπίτι του…
Σ’ ένα μικρό χωριό της Ιαπωνίας, τον δωδέκατο αιώνα, ζει ο Κατσούρο, ένας διάσημος αλιέας, προμηθευτής των ιερών λιμνών της αυτοκρατορικής πόλης με κυπρίνους, τα υπέροχα ψάρια με την «ασύγκριτη μακροζωία» που το δέρμα τους «αντανακλά τον ήλιο, σαν στιλβωμένος ορείχαλκος». Ο αναπάντεχος πνιγμός του αναγκάζει την χήρα του, τη νεαρή και όμορφη Μιγιούκι να αναλάβει η ίδια την παράδοση των κυπρίνων στο παλάτι. Κι εκείνη ξεκινάει το μακρύ και επίπονο ταξίδι της, ανάμεσα σε κάθε λογής κινδύνους…
Μέσα στην αποπνικτική ατμόσφαιρα μιας ιδιότυπης μητριαρχίας, ο Άγης προσπαθεί, με τα μέσα που διαθέτει, την ευφυία του, τη διεισδυτική του ματιά, το χιούμορ του, να λύσει τα δεσμά στα οποία τον έχει φυλακίσει η οικογένειά του. Όμως ο “κόμπος ” που τον πνίγει σφίγγει ανυπόφορα, στερώντας του την αυτονομία του, κάνοντάς τον ανίκανο να αγαπήσει, ανίκανο, εν τέλει, να ζήσει.
Την 9η Ιανουαρίου 2013, τρεις αγωνίστριες από το Κουρδιστάν δολοφονούνται στην καρδιά του Παρισιού σε ένα μικρό διαμέρισμα της οδού Λαφαγιέτ 147. Η γαλλίδα δημοσιογράφος Λορ Μαρσάν, συγκλονισμένη από το συμβάν, το διερεύνησε σε όλες του τις λεπτομέρειες, στη σκιά της εκκωφαντικής σιωπής των γαλλικών αρχών.
Ο Αλέξανδρος Ίσαρης άρχισε τον Απρίλιο του 1981 να καταγράφει σ’ ένα δεμένο τετράδιο των εκατό σελίδων τα γεγονότα της κάθε μέρας και της κάθε νύχτας. Όταν πριν από μερικούς μήνες αποφάσισε να εκδώσει ένα βιβλίο με τα όνειρά του, διαπίστωσε πως ήταν καταγεγραμμένα ογδόντα πέντε όνειρα, που έγιναν σαράντα επτά ύστερα από ένα πολύ αυστηρό ξεδιάλεγμα. Έτσι προέκυψε αυτό το βιβλίο που το ονόμασε Ονειρολόγιο για να θυμίζει το Μαρτυρολόγιο του Αντρέι Ταρκόφσκι.
Το βιβλίο του Ευάγγελου Ζάχου Παπαζαχαρίου «Στα Εξάρχεια το ‘80» είναι το χρονικό μιας μεταιχμιακής εποχής. Στην ιστορική γειτονιά της Αθήνας, αρχές της δεκαετίας του ’80, φοιτητές, διανοούμενοι, καλλιτέχνες, νεορεμπέτες, άεργοι και ρεμάλια συναντιούνται, ερωτεύονται, δημιουργούν συλλογικά, αλλά κυρίως συζητούν, συζητούν ακατάπαυστα, για όλα τα θέματα: πολιτική, δημιουργία, σχέσεις των δύο φύλων, λαϊκός πολιτισμός, σχέση ελληνισμού και Δύσης, θρησκεία, επιστημολογία, κριτική.
