Τηλ. παραγγελίες: 2106426393
Κομνηνών 24 & Ζωοδόχου Πηγής 130, 11472 Αθήνα
Βλέπετε 1–16 από 21 αποτελέσματα
Δύο άνδρες ακροβολισμένοι στις άκρες μιας πατρίδας. Κι ανάμεσά τους το προαιώνιο ερώτημα της γενιάς και της καταγωγής. Ο Πέτρος και ο Ρήγας. Είναι αδέλφια; Ήταν κάποτε και τώρα δεν είναι πια; Δεν υπήρξαν ποτέ και τώρα ίσως ήρθε η στιγμή να γίνουν; Και πραγματικά υπάρχουν απαντήσεις ή μήπως όλα είναι απεικάσματα ενός αλκοολικού μυαλού;
Η εξέγερση της Δράμας το 1941 φέρνει σκληρά αντίποινα από τις βουλγαρικές δυνάμεις Kατοχής, που φτάνουν ως ένα μικρό χωριό στον κάμπο των Σερρών. Οκτώ ιστορίες που συνδέονται, σε μια περίοδο αφώτιστη. Η κοφτερή ματιά του απλού χωρικού διασταυρωμένη με τον παγγαιορείτικο μύθο.
Οι γυναίκες του Άντον, μια ψηφιδωτή αφήγηση σε πρώτο πρόσωπο από το μεγάλο και ηχηρό τέλος του έρωτα. Μικρά διηγήματα που δίνουν φωνή στις ηρωίδες του Άντον Τσέχωφ.
Νέα έκδοση ενός πρωτοποριακού βιβλίου κόμικς (1978) του Κυριάκου Ρόκου για τη χούντα των συνταγματαρχών, μια έκφραση ειρωνείας και καταγγελίας σε μια ψυχεδελική σύνθεση.
Το ίχνος της απώλειας, της αντοχής και της εγκαρτέρισης σφραγίζουν τα ποιήματα της Μαριαλένας Σπυροπούλου. Η ποιήτρια αποτυπώνει με σπαρακτική ειλικρίνεια το γυναικείο βίωμα, μετουσιώνει τα «θέλω του κόσμου» σε ποιητική τροφή, σε σάρκα της γλώσσας.
Το «Ανάπτυγμα βατράχου» καταγράφει την απρόοπτη αλλά εντελώς πιθανή συνάντηση δύο θαλασσών, του Βόρειου Παγωμένου Ωκεανού με τα νερά της Μεσογείου, και των ανθρώπων τους. Ο ελεύθερος συνειρμός μοχλεύεται από την αναγνωστική ανεξιθρησκεία της συγγραφέως και το χιούμορ διαπερνά ένα έργο που, πάνω απ’ όλα, είναι ένα πανηγύρι της γλώσσας.
Το λεύκωμα “Stefanos Rokos: Nick Cave & The Bad Seeds’ No More Shall We Part, 14 paintings 17 years later” κυκλοφορεί σε πολυτελή έκδοση και περιλαμβάνει μεταξύ άλλων φωτογραφίες των έργων, στίχους των τραγουδιών, εισαγωγικό σημείωμα του Nick Cave και κείμενο του Jim Sclavunos.
Μια ιστορία για το πόσο μπορεί να καθορίσει η ζωή του σώματός μας τις επιλογές, τη δημιουργικότητα, τον ερωτισμό μας. Μια ιστορία για την αδυναμία του πνεύματος μπροστά στο κάλλος της ανθρώπινης μορφής. Μια ιστορία για την πληγή της ανεπίδοτης αγάπης, για το χάσμα που ανοίγει ο ερωτικός σεισμός, αλλά και για τη μετουσίωση της οδύνης στα άνθη που θα το γεμίσουν.
Παλιές ενστάσεις για τον αδύναμο χαρακτήρα της αστικής δημοκρατίας επιστρέφουν δριμύτερες. Ο συγγραφέας βλέπει καχύποπτα την εύκολη αποκαθήλωση των φιλελεύθερων δημοκρατιών τονίζει όμως ότι οι συναγερμοί είναι αναγκαίοι και πιστεύει ότι δεν έχουμε το δικαίωμα να κλείνουμε τα μάτια μπροστά στις πολιτικές αποτυχίες και στις πολιτισμικές προκλήσεις που μας περιβάλλουν.
Πόσο μακριά από το σπίτι μπορεί να πάει κανείς; Κι εκεί που θα βρεθεί, με μόνη αποσκευή μία παρόρμηση φυγής, τι θα τον περιμένει; Ένας τόπος απελευθέρωσης; Ένα περιβάλλον που εξάπτει τις επιθυμίες του; Ένας περίγυρος που δαμάζει τα πάθη του; Ένας χώρος-σύμβολο της εσωτερικής του απομόνωσης; Ένας ανοίκειος ου-τόπος που δοκιμάζει τις αντοχές του;
Η Ευγενία, που ξεριζώθηκε παιδί από το αγαπημένο σπίτι της στην Πόλη, πασχίζει να ανασυστήσει στη Θεσσαλονίκη τη γαλήνια κι όμορφη ατμόσφαιρα του πατρικού σπιτιού της, παρά τη φτώχεια, τη μοναξιά, τα απανωτά αδιέξοδα. Δεν τα καταφέρνει πάντα. Όμως η ικανότητά της να απλώνει ένα χέρι προς τον άλλον, ανοίγοντάς του το σπίτι και την καρδιά της, την βοηθάει να βρει τον δρόμο για να συνδεθεί με την καινούργια πόλη και τους ανθρώπους της, κάνοντάς την δική της.
Ανθρώπινες μορφές που υπνοβατούν, ανάμεσα στο όνειρο και την φαντασίωση. Τοπία έρημα, στείρα, ασφυκτικά, που απομυζούν κάθε ικμάδα και συντρίβουν την ελπίδα. Ζωές ασύμπτωτες, σχέσεις ακυρωμένες, πρόσωπα καταδικασμένα στη μοναξιά, σε συνεχή πάλη με την υπαρξιακή απόγνωση. Κι όμως, στις χαραμάδες της ανοικείωσης μπορεί ακόμη ν’ ανθίζει η αγάπη.
Τα Τάγματα Ορεινών Μεταφορών ήταν ένας κόσμος απομονωμένος, πνιγηρός, αλλά κατά βάθος αισιόδοξος χάρη στην ορμή και τη ζωντάνια της νιότης.
«Επτά γυναίκες. Επτά αφηγήσεις. Επτά εξομολογήσεις ζωής. Κοινός τους άξονας το πέρασμα από τη μια πατρίδα στην άλλη.
Γιατί οι χάρτες μας έχουν επάνω τον βορρά και κάτω το νότο; Τι συνέβαινε άλλες εποχές; Ποιοι, πότε, πώς και γιατί επέβαλαν τον συγκεκριμένο προσανατολισμό των χαρτών;
Γραμμένο το 1978, όταν βρισκόταν στο αποκορύφωμά του το φαινόμενο των «καμακιών», των νεαρών ανδρών που περνούσαν τα καλοκαίρια τους προσφέροντας ερωτικές υπηρεσίες στις αλλοδαπές τουρίστριες, το βιβλίο αποτυπώνει την εποχή με ευφρόσυνο χιούμορ και παιγνιώδη μελαγχολία.
