Τηλ. παραγγελίες: 2106426393
Κομνηνών 24 & Ζωοδόχου Πηγής 130, 11472 Αθήνα
Βλέπετε 17–22 από 22 αποτελέσματα
Γραμμένο το 1978, όταν βρισκόταν στο αποκορύφωμά του το φαινόμενο των «καμακιών», των νεαρών ανδρών που περνούσαν τα καλοκαίρια τους προσφέροντας ερωτικές υπηρεσίες στις αλλοδαπές τουρίστριες, το βιβλίο αποτυπώνει την εποχή με ευφρόσυνο χιούμορ και παιγνιώδη μελαγχολία.
Το Παιδί είναι δέκα χρονών. Το πεπρωμένο του Παιδιού είναι να σώσει την ανθρωπότητα και όλο τον πλανήτη από τους Εξωγήινους Κακούς. Όμως το παιδί είναι άρρωστο. Τόσο πολύ, που δεν του επιτρέπεται καν να βγει από το σπίτι του…
Μέσα στην αποπνικτική ατμόσφαιρα μιας ιδιότυπης μητριαρχίας, ο Άγης προσπαθεί, με τα μέσα που διαθέτει, την ευφυία του, τη διεισδυτική του ματιά, το χιούμορ του, να λύσει τα δεσμά στα οποία τον έχει φυλακίσει η οικογένειά του. Όμως ο “κόμπος ” που τον πνίγει σφίγγει ανυπόφορα, στερώντας του την αυτονομία του, κάνοντάς τον ανίκανο να αγαπήσει, ανίκανο, εν τέλει, να ζήσει.
Ο Αλέξανδρος Ίσαρης άρχισε τον Απρίλιο του 1981 να καταγράφει σ’ ένα δεμένο τετράδιο των εκατό σελίδων τα γεγονότα της κάθε μέρας και της κάθε νύχτας. Όταν πριν από μερικούς μήνες αποφάσισε να εκδώσει ένα βιβλίο με τα όνειρά του, διαπίστωσε πως ήταν καταγεγραμμένα ογδόντα πέντε όνειρα, που έγιναν σαράντα επτά ύστερα από ένα πολύ αυστηρό ξεδιάλεγμα. Έτσι προέκυψε αυτό το βιβλίο που το ονόμασε Ονειρολόγιο για να θυμίζει το Μαρτυρολόγιο του Αντρέι Ταρκόφσκι.
Το βιβλίο του Ευάγγελου Ζάχου Παπαζαχαρίου «Στα Εξάρχεια το ‘80» είναι το χρονικό μιας μεταιχμιακής εποχής. Στην ιστορική γειτονιά της Αθήνας, αρχές της δεκαετίας του ’80, φοιτητές, διανοούμενοι, καλλιτέχνες, νεορεμπέτες, άεργοι και ρεμάλια συναντιούνται, ερωτεύονται, δημιουργούν συλλογικά, αλλά κυρίως συζητούν, συζητούν ακατάπαυστα, για όλα τα θέματα: πολιτική, δημιουργία, σχέσεις των δύο φύλων, λαϊκός πολιτισμός, σχέση ελληνισμού και Δύσης, θρησκεία, επιστημολογία, κριτική.
33 εικόνες από μια γνώριμη διαδρομή στην Κεφαλονιά. Ο δρόμος με τους φοίνικες, η κεντρική πλατεία, το Λιθόστρατο και η πλατεία της Καμπάνας. Μια να πας- μια να γυρίσεις. Δυο γυναίκες -μάνα και κόρη- δεν αφήνουν κανένα ίχνος στο πέρασμά τους. Μόνο τον ήχο από τα τακούνια τους στα πλακάκια. Κι αυτή η διαδρομή θα αλλάξει για πάντα τη ζωή τους.
