Τηλ. παραγγελίες: 2106426393
Κομνηνών 24 & Ζωοδόχου Πηγής 130, 11472 Αθήνα
Ο Ζακ Ρανσιέρ είναι ένας από τους πιο σημαντικούς εκπροσώπους της γαλλικής φιλοσοφίας σήμερα. Γεννήθηκε το 1940 στην Αλγερία αλλά μεγάλωσε στη Μασσαλία και στο Παρίσι. Σπούδασε στην ENS και υπήρξε μαθητής του Λουί Αλτουσέρ. Είναι ομότιμος καθηγητής στο Paris VIII και έχει διδάξει επίσης σε πολλά πανεπιστήμια σε Ευρώπη και Αμερική. Έγινε αρχικά γνωστός για τις συνεισφορές του στην πολιτική θεωρία και φιλοσοφία. Γίνεται ωστόσο ιδιαίτερα δημοφιλής από τη δεκαετία του 1990 και μετά, μέσα από τη σκέψη που καταθέτει για τις σχέσεις ανάμεσα σε αισθητική και πολιτική αντλώντας από την κλασική και σύγχρονη ιστορία της δυτικής φιλοσοφίας και εμπλέκοντας όλες τις μορφές σχεδόν καλλιτεχνικής πρακτικής. Στα ελληνικά έχουν μεταφραστεί επίσης σημαντικά έργα του όπως: Δυσφορία στην αισθητική (2018), Ο χειραφετημένος θεατής (2015), Ο μερισμός του αισθητού (2012), Το μίσος για τη δημοκρατία (2009) και Ο αδαής δάσκαλος (2008).
Ο Ζακ Ρανσιέρ είναι ένας από τους πιο σημαντικούς εκπροσώπους της γαλλικής φιλοσοφίας σήμερα. Γεννήθηκε το 1940 στην Αλγερία αλλά μεγάλωσε στη Μασσαλία και στο Παρίσι. Σπούδασε στην ENS και υπήρξε μαθητής του Λουί Αλτουσέρ. Είναι ομότιμος καθηγητής στο Paris VIII και έχει διδάξει επίσης σε πολλά πανεπιστήμια σε Ευρώπη και Αμερική. Έγινε αρχικά γνωστός για τις συνεισφορές του στην πολιτική θεωρία και φιλοσοφία. Γίνεται ωστόσο ιδιαίτερα δημοφιλής από τη δεκαετία του 1990 και μετά, μέσα από τη σκέψη που καταθέτει για τις σχέσεις ανάμεσα σε αισθητική και πολιτική αντλώντας από την κλασική και σύγχρονη ιστορία της δυτικής φιλοσοφίας και εμπλέκοντας όλες τις μορφές σχεδόν καλλιτεχνικής πρακτικής. Στα ελληνικά έχουν μεταφραστεί επίσης σημαντικά έργα του όπως: Δυσφορία στην αισθητική (2018), Ο χειραφετημένος θεατής (2015), Ο μερισμός του αισθητού (2012), Το μίσος για τη δημοκρατία (2009) και Ο αδαής δάσκαλος (2008).
Εμφάνιση του μοναδικού αποτελέσματος
Στο Πεπρωμένο των Εικόνων, ο Ζακ Ρανσιέρ αναπτύσσει μια συναρπαστική νέα έννοια της εικόνας στη σύγχρονη τέχνη, δείχνοντας πως η τέχνη και η πολιτική ήταν πάντοτε συνυφασμένες μεταξύ τους. Υποστηρίζει ότι υπάρχει μια έντονη πολιτική επιλογή στην τέχνη: μπορεί είτε να ενισχύσει μια ριζοσπαστική δημοκρατία είτε να δημιουργήσει έναν νέο αντιδραστικό μυστικισμό. Για τον Ρανσιέρ δεν υπάρχει ποτέ μια καθαρή τέχνη: η αισθητική επανάσταση πρέπει πάντα να αγκαλιάζει φιλελεύθερα ιδανικά.
